Credit Mushroom TV
ความจนบังคับ มุ่งหน้าสู่เมืองกรุง
เฮียนพ หรือ นพ ชวพจน์ ชูหิรัญ พื้นเพคนนครสวรรค์ เป็นเด็กบ้านนอกคอกนาครอบครัวฐานะยากจน มีพี่น้องทั้งหมด 4 คน อายุ 11 ปี คุณพ่อซึ่งเป็นเสาหลักเสียชีวิต ทำให้ครอบครัวลำบาก แม่ต้องอดทน หาเงินมาจุนเจือครอบครัว อะไรขายได้ แม่เอามาขายขอให้ได้เงินมาซื้อข้าวซื้อปลาให้ลูกกิน แม่กัดฟันส่งเฮียนพเรียนจบแค่ ม.3
เริ่มต้นด้วยงาน กรรมกร
หลังจากนั้นด้วยความรู้ติดตัวมาน้อย ประสบการณ์ชีวิตติดลบ อาชีพที่ทำได้ดีที่สุดคือ กรรมกรก่อสร้าง ทำอยู่ประมาณปีกว่า อายุ 17 มุ่งหน้าเข้าเมืองกรุง หางานทำ ขอไปตายเอาดาบหน้า ขืนอยู่บ้านนอกต่อไป มีหวังอดตาย เพราะมองไม่เห็นอนาคต เริ่มต้นงานแรกเป็นช่างทาสี ทำเฟอร์นิเจอร์ ทำอยู่ไม่นาน มีโรงงานมาเปิดใหม่ต้องการรับสมัครพนักงานจำนวนมาก เป็นลูกจ้างรายวัน วันละ 70 บาท ทำหน้าที่ผลิต ดัดลวด ประกอบแอร์ นั่นเป็นครั้งแรกที่เฮียนพ รู้สึกว่าชีวิตมั่นคง มีเงินเดือน มีสวัสดิการ มีรถรับส่ง เริ่มเห็นอนาคตสดใส
วิกฤติครั้งแรกในชีวิต
ดีใจได้ไม่นาน หลังจากทำงานมาสิบปี ปี 40 เกิดวิกฤติต้มยำกุ้ง เศรษฐกิจทรุด ธุรกิจพัง ไฟแนนซ์ล้ม โรงงานต่างๆทยอยปิดตัว ปล่อยลอยแพพนักงาน โรงงานที่เฮียนพทำอยู่ ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ประสบกับสภาวะขาดทุน จึงใช้นโยบายปลดพนักงานออก ถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่เลวร้ายในชีวิตลูกผู้ชายวัย 30 ปี แบบไม่ทันตั้งตัว โชคยังดีบริษัทให้เงินชดเชยมาตั้งตัว 20,000 บาท
ลุยเดี่ยว อาชีพค้าขาย
คิดไม่ออกบอกไม่ได้ ไม่รู้จะทำมาหากินอะไรดี อายุก็มากแล้ว ไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ คนขายแรงงานส่วนใหญ่นายจ้างเขารับอายุไม่เกิน 25 ปี จะกลับบ้านนอกก็กลัวคนดูถูก ในที่สุด
- ตัดสินใจลุยค้าขาย เห็นรายการทีวีสอนสร้างอาชีพ รวยด้วยน้ำยาล้างจาน เฮียนพสมัครเรียนคนแรก เรียนทำน้ำยาล้างจาน ทำเสร็จ เดินขายตามร้านอาหาร ตามบ้าน ขายไม่ได้ เดินไกลจนรองเท้าสึก ไม่มีใครซื้อ สุดท้ายเจ๊ง
- ตัดสินใจลุยใหม่ เห็นคนอื่นขายไอติมรายได้ดี ขายบ้าง บอกตัวเอง ต้องรวยให้ได้ ไปรับไอติมกะทิสดมาตักขายหน้าโรงเรียน แหล่งชุมชน ปรากฏว่าขายดี ตักขายมือเป็นระวิง จนปวดไหล่ ปวดตัว ปวดขาไปหมด สุดท้ายต้องเลิกทำ เพราะร่างกายสู้ไม่ไหว
- ตัดสินใจสู้ใหม่ เห็นเขาขายเสื้อผ้าเด็กเล็ก ขายดี ไปรับเสื้อผ้าเด็กมาขายตามตลาดนัดบ้าง ทำอยู่ไม่นาน สุดท้ายต้องเลิก เพราะขายไม่ได้ ขาดทุนยับ หน้าฝนไม่ต้องพูดถึง ไม่ได้ขายสักวัน เจ๊งอีก
- นั่งเครียด จิตตก ท้อ เซ็งชีวิต ทำไมชีวิตคนเรามันลำบากขนาดนี้ คนอื่นเขาทำงานกินเงินเดือน ทำงานราชการมีหน้ามีตา ทำไมชีวิตเรามันตกต่ำขนาดนี้ บางวัน ทำงานไป ปาดน้ำตาไป แต่ใจก็คิดว่า เอาน่า! สักวันมันต้องดีขึ้น
- คนเราต้องมีความหวัง ตัดสินใจสู้ใหม่ เอาต้นไม้มงคลมาขายเจ๊งอีก เพราะไม่มีความรู้เรื่องการดูแลรักษา จากไม้มงคลเลยกลายเป็นไม้อัปมงคลทันที
- ถ้าชีวิตมันจะเจ๊ง ก็เจ๊งจนกว่าจะเจ๋งแล้วกัน
จากพ่อค้า ตบเกียร์ขับแท็กซี่
มีอยู่วันนึงไปเจอเพื่อนขับแท็กซี่รายได้ดี มีเงินมีทอง มีบ้านของตัวเอง มีลูกค้ารับส่งตลอด ดูแล้วน่าจะเป็นช่องทางทำมาหากินได้ไม่ยาก คงไม่เกินความสามารถ เฮียนพตัดสินใจไปขับแท็กซี่กับเพื่อน เช่ารถแท็กซี่ออกวิ่งทั้งกลางวันกลางคืน ทำตามที่เพื่อนแนะนำทุกอย่าง ไปจอดรถแถวป้ายรถเมล์ ร้านอาหาร โรงเรียน ทำทุกวิถีทาง ไม่มีลูกค้าขึ้นเลย ลูกค้าขึ้นน้อยมาก วิ่งไม่คุ้มค่าน้ำมัน เมื่อโดนทวงค่าเช่ารถก็ต้องขอผัดผ่อนไปก่อน อดทนสู้กับความลำบากอยู่ 2 เดือน เฮียนพจึงตัดสินใจว่า ถ้าทำต่อไปมีแต่จะเข้าเนื้อ หยุดก่อนดีกว่า
ทำงาน Hybrid กลางวัน กลางคืน
สมัครงานเป็น รปภ. ควบคู่กับงานขับแท็กซี่ วันไหนเข้ากะเช้า เลิกเย็น กระโดดขึ้นรถแท็กซี่ ขับกะกลางคืน วันไหนรปภ.ทำกะกลางคืน ออกเวรเสร็จ กระโดดขึ้นรถแท็กซี่ ขับรถกลางวันต่อ หารายได้เป็นค่าเช่ารถ ค่าผ่อนส่งบ้านกับธนาคาร มือจับพวงมาลัย ตัวเฝ้ายาม แต่จนแล้วจนรอด สู้ค่าผ่อนบ้านไม่ไหว โดนธนาคารยึดบ้านในที่สุด
วินาทีที่เห็นประกาศธนาคารติดหน้าบ้าน เหมือนชีวิตดับสลาย คิดในใจเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่อยู่กรุงเทพ หาเช้ากินค่ำ แล้วตอนนี้ ไม่มีแม้ที่ซุกหัวนอน ตัดสินใจให้ภรรยากับลูก ไปเช่าห้องพักใกล้ๆโรงเรียนลูก เพื่อประหยัดค่ารถไปโรงเรียน
Credit Mushroom TV
โรงพักปากเกล็ด เป็นโอกาส
หลังจากขนของออกจากบ้าน ก็บากหน้าไปหาน้องสาว ซึ่งทำร้านอาหารตามสั่งหน้าโรงพักปากเกล็ด เป็นเพิงธรรมดา มีโต๊ะสามตัว กับที่ล้างจาน สภาพดูแล้วไม่น่าจะเป็นที่นอนได้ ขนาดนั่งยังไม่พอ แต่เฮียนพไม่ท้อ ไม่เป็นไร อดทนอยู่ไปก่อน ชีวิตคนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
“คนเราไม่ตายเพราะความจน
แต่ตายเพราะไม่ดิ้นรนหางานทำมากกว่า”
คิดได้ซื้อเปลญวนผูกเสา ทา กย. 15 นอน ต่อมาหน้าโรงพักปากเกล็ดตั้งวินมอเตอร์ไซค์ เลยสบโอกาสเพราะตอนนั้นมีรถมอเตอร์ไซค์ขี่ช่วยน้องสาวจ่ายตลาดอยู่เป็นประจำ เจ้าของวินสงสาร เห็นลำบาก ยากจนไม่มีอาชีพ ยกเสื้อวินให้ เอาไว้ขี่รับส่งผู้โดยสาร เฮียนพตัดสินใจ ตั้งต้นอาชีพใหม่ วินมอเตอร์ไซต์รับจ้างรุ่งเช้าของวันนั้น
ประเดิมลูกค้ารายแรกลูกตำรวจ ขี่ไปส่งเสร็จ ขากลับมีลูกค้าเรียกอีก ให้ไปส่ง ส่งเสร็จ ขากลับ มีลูกค้าเรียกอีก ให้ไปส่ง กลับมาถึงวินเห็นช่องทางว่า เฮ้ย! ขี่วินมอเตอร์ไซต์มันได้เงินดีเหมือนกันนี่นา วินมอเตอร์ไซค์นี่แหละที่เราจะยึดเป็นอาชีพ สรุปกินนอนที่วิน อาบน้ำที่ล้างจาน ร้านอาหารตามสั่งของน้องสาว
สิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ เฮียนพต้องทำเป็นประจำทุกวันเลยก็คือ เก็บเงินเหรียญและแบงค์ย่อย รวบรวมแล้วไปแลกเป็นแบงค์ร้อย เพื่อหยอดตู้ ATM โอนให้ภรรยาและลูกเอาไว้ซื้อข้าวซื้อน้ำ ให้ลูกมีเงินไปกินโรงเรียนทุกวัน จะได้ไม่ต้องอายใคร อยากกินขนมก็ได้กินเหมือนคนอื่นเขา ตัวเองอดมื้อกินมื้อช่างมัน ขอให้ภรรยากับลูก ได้กินอิ่มสามมื้อเป็นพอ
ได้เวลา หมูนุ่ม สอนรวย
หมูนุ่ม มาจากกลุ่มแม่บ้านปากเกล็ดทำขายส่งกันมานานแล้ว เห็นจนชินตา และใช้บริการวินมอเตอร์ไซค์เฮียนพ ส่งหมูนุ่มลูกค้าอยู่เป็นประจำ มีอยู่วันนึงน้องสาว สามีเสียชีวิต อยู่ตัวคนเดียว ไม่รู้จะไปทำมาหากินอะไร เห็นกลุ่มแม่บ้านปากเกล็ดทำหมูนุ่มขาย จึงขอเข้าไปเรียนรู้วิธีการทำเพื่อมาประกอบอาชีพตั้งตัว
หลังจากเรียนแล้วน้องสาวไปค้าขายหน้าโรงเรียนปากเกล็ด ปรากฎว่าขายดี ทำไปทำมา ทำไม่ไหว จึงไหว้วานให้เฮียนพ ช่วยทำหมูนุ่มส่ง แล้วน้องสาวจะเอาไปขายให้ ทีแรกเฮียนพก็ไม่แน่ใจว่าจะทำเป็น เพราะตัวเองก็ไม่มีทุน ลำพังวิ่งวินหาเช้ากินค่ำ ก็แทบจะไม่พอตั้งตัวอะไรได้
น้องสาวแนะนำว่า “ไม่ยาก พี่ทำ 5 โลก่อนก็ได้ พี่จะทำไหมล่ะ ทำส่งหนู” เฮียนพคิดว่า ทำหมูนุ่มส่งก็ดีเหมือนกัน ทำเสร็จเราก็ไม่ต้องไปหาที่ขาย น้องสาวรับไปขายต่อ ตัดสินใจลุย เป็นไงเป็นกัน ตั้งหน้าตั้งตาทำหมูนุ่ม พร้อมว่าจ้างกลุ่มแม่บ้านปากเกล็ดช่วยเสียบหมูให้ด้วย ยึดวินมอเตอร์ไซค์นี่แหละสะดวกดี เป็นโรงงานผลิตหมูนุ่มชั่วคราว
Credit Mushroom TV
ลูกค้า Start 1,000 ไม้
อยู่มาวันนึง ป้าที่รับหมูนุ่มเฮียนพไปขาย ขายดีมาก ขายจนไม่พอขาย ลูกค้าขาประจำเลยถามว่า…
- ป้าๆ หมูปิ้งป้าอร่อยมากเลย ป้าทำเองรึเปล่า ?
- ป้าตอบ ป้ารับมาขาย โน้นคนทำ นอนอยู่ที่วินมอเตอร์ไซค์โน้น… (พลางชี้ไปที่เฮียนพ) กำลังนอนพัก หลังจากวิ่งส่งหมูนุ่มเสร็จ
โชคชะตาฟ้าลิขิต ลูกค้าสั่ง 1,000 ไม้ จะเอาไปขายพรุ่งนี้ ได้ยินครั้งแรกแทบตกเปลญวน… เฮียนพ ยังอึ้ง ! นี่เรื่องจริงหรือฝันไป ตื่นตี 4 รีบเอาหมูนุ่มไปส่งให้ลูกค้า ตกเย็นลูกค้าโทรสั่งอีก 1,000 ไม้ อะไรนะ! พูดอีกทีสิ สั่ง 1,000 ไม้ OK! ชัดเจน จัดให้ เฮียนพทำหมูนุ่มส่งให้อีกเป็นล็อตที่สอง ล็อตสาม และสี่ ห้าก็ตามมา
ธุรกิจเริ่ม เพิ่มตัวแทนจำหน่าย
เฮียนพเริ่มมองเห็นลู่ทางว่า ถ้าเราเพิ่มตัวแทนขายหลายจุด น่าจะเวิร์ค หลังจากนั้น ทุกวันระหว่างทางกลับวิน เฮียนพจะแวะคุยกับพ่อค้าแม่ค้าที่ขายลูกชิ้นปิ้ง ขายไส้กรอกปิ้งว่า “พี่เอาหมูนุ่มผมไปปิ้งขายไหม หมูผมอร่อยนะ ไม่เปลืองผัก ไม่เปลืองน้ำจิ้มด้วย แถมพี่ขายคู่กับข้าวเหนียว เพิ่มรายได้ให้ร้านพี่ได้อีกทางนะครับ” จากวันนั้นก็เริ่มมีคนรับหมูนุ่มของเฮียนพไปขาย เพิ่มขึ้นๆ มีลูกค้ารับหมูนุ่มไปขาย แล้วทำแบรนด์ของตัวเอง ขายหมด ก็มาสั่งกับเฮียนพใหม่ ทำให้ออเดอร์เพิ่มขึ้น จาก 500 ไม้ต่อวัน กระโดดเป็น 10,000 ไม้ต่อวัน
3 วิธี คิดรวยแบบเฮียนพ
1.หาวิธีเพิ่มจำนวนการขาย
2.หาคนมาขายสินค้าแทนเรา
2.ขยายสาขาให้มากที่สุด
Credit Mushroom TV
วิกฤติชีวิต วิกฤติโอกาส
วิกฤติน้ำท่วมปี 54 น้ำท่วมหมดเหลือที่ยังไม่ท่วมคือเมืองทองกับปากเกล็ด หมูปิ้งเจ้าอื่น และกลุ่มแม่บ้านปากเกล็ดหยุดขาย หยุดผลิต ต่างพากันเอาตัวรอดหนีน้ำท่วม และคิดว่าทำไปก็ขายไม่ได้ ใครจะซื้อน้ำท่วมหนักขนาดนี้ แต่เฮียนพคิดต่าง สร้างทางรวย ถือโอกาสที่ทุกคนหยุด เราไม่หยุด ทำไปตราบใดที่ยังขายได้
โชคดีลูกค้าที่เคยซื้อหมูนุ่มเจ้าอื่น ดันมาถามซื้อกับเฮียนพ เพราะขายอยู่เจ้าเดียว ทำไปทำมาคนงานของเจ้าอื่นระแวกใกล้เคียงก็มาของานทำด้วย เพราะน้ำท่วมกลับบ้านไม่ได้ ไม่รู้จะไปไหน เลยของานเสียบหมูนุ่มกับเฮียนพ ได้สองเด้งเลยได้ทั้งลูกค้าและคนงาน เรียกได้ว่าช่วงน้ำท่วม เป็นช่วงที่พีคที่สุดของเฮียนพเลยก็ว่าได้
ขายหมูนุ่มระเบิด ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า คนไปไหนไม่ได้ ต้องมาซื้อหมูนุ่มกิน ขายเสร็จตอนเย็น หักต้นทุนแล้วกำไรที่ได้ก็เอาไปฝากตู้ ATM ฝากทุกวันๆ จนน้ำลด ไปกดตู้ดูยอดเงิน เพื่อซื้อรถกระบะไว้ใช้งานสักคัน สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ มีเงินในบัญชี 3 ล้านเกือบ 4 ล้านบาท
สร้างโรงงานเป็นของตนเอง
ปลายปี 54 โรงพักปากเกล็ดขอเวนคืนที่ดินทำศูนย์อาหารสวัสดิการตำรวจ ส่งผลกระทบให้เฮียนพ ไม่มีที่ทำหมูนุ่ม จึงต้องหาสถานที่ใหม่ ไปได้ที่เป็นโรงงานเก่า ค่าเช่าเดือนละ 30,000 บาท ตัดสินใจเช่า เพราะไม่รู้จะไปหาสถานที่อยู่ไหน ออเดอร์ลูกค้าก็ต้องส่งให้ทันเวลา ในตอนนั้นเฮียนพ ทำหมูนุ่มส่งดีลเลอร์ใหญ่ ออเดอร์วันละ 50,000 ไม้ พนักงานที่ดูแลร่วม 100 ชีวิต
ในตอนนั้นก็คิดว่าซื้อที่ดินเป็นของตัวเองดีกว่า เพราะไปเช่าเขามันแพง สุดท้ายที่ดินก็ไม่ใช่ของเราอยู่ดี ว่าแล้วตัดสินใจควักเงิน 3 ล้านทำโรงงานหมูนุ่ม ในยุคนั้นไม่มีใครตั้งโรงงานหมูนุ่มเสียบไม้ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ… บ้าเหรอ ไม่มีใครเขาทำกันหรอก
เฮียนพโดนญาติพี่น้องคัดค้านหัวชนฝา จะไปลงทุนทำโรงงานทำไม หมูนุ่มนั่งเสียบไม้ที่ไหนก็ได้ ลงทุนไป เดี๋ยวก็เจ๊ง… หลังจากตั้งโรงงาน ธุรกิจก็ดีขึ้นๆ เรื่อยๆ มีออเดอร์เข้ามาตลอดทั้งปี ทั้งขาประจำ และตัวแทนใหม่ เรียกได้ว่าโรงงานเฮียนพเป็นโรงงานหมูนุ่มที่ได้มาตรฐานแห่งแรกในประเทศไทยจนถึงปัจจุบัน
3 หลักสำคัญ ปั้นธุรกิจสำเร็จ สไตล์เฮียนพ
1.รักษาคำพูด คำไหนคำนั้น ทำให้ได้อย่างที่พูดกับลูกค้า
2.รักษาเวลา ส่งของตรงเวลา ตรงตามนัด เร็วแต่ชัวร์
3.รักษาคุณภาพ ผลิตหมูนุ่มเสียบไม้ ได้คุณภาพ อร่อย สด ใหม่ทุกวัน
เส้นทางชีวิต สารพัดอาชีพ
- กรรมกรก่อสร้าง
- ช่างทาสี
- ช่างทำแอร์
- ขายน้ำยาล้างจาน
- ขายไอติมกะทิสด
- ขายเสื้อผ้าเด็ก
- ขายต้นไม้มงคล
- ขับรถแท็กซี่ (กลางคืน)
- รปภ. (กลางวัน)
- ขี่วินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง
- รับจ้างเสียบหมูนุ่ม (รายได้เสริม)
- สู่เจ้าของกิจการหมูนุ่มสองร้อยล้าน
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย เฮียนพหมูนุ่ม
- ผลิตหมูนุ่มเสียบไม้ วันละ 120,000 ไม้
- ยอดขายหมูนุ่ม สัปดาห์ละ 800,000 ไม้
- ยอดขายหมูนุ่ม เดือนละ 20 ล้านบาท
- ยอดขายหมูนุ่ม ปีละ 200 ล้านบาท
- ค่าจ้างพนักงาน ผลิต 1 กล่อง 100 ไม้ = 40 บาท (ทำมาก ได้มาก)
- ปัจจุบันมีพนักงานเสียบหมูนุ่ม 200 คน จากโรงงานผลิต 2 แห่ง
- ปัจจุบันเฮียนพ อยู่บ้านเอื้ออาทร หลังเดิมของภรรยา
- ค่าแรงครั้งแรกที่เฮียนพได้รับ คือ วันละ 60 บาท
- เสื้อวินมอเตอร์ไซค์ เฮียนพ เบอร์ 10
- การศึกษาสูงสุดของเฮียนพ คือ ม.3
- ตั้งเป้าภายใน 2 ปี ยอดขาย เดือนละ 40 ล้านบาท
แพ็คเกจหมูนุ่ม 4 ขนาด
- เล็ก 1 กล่อง 100 ไม้ ราคา 490 บาท
- กลาง 1 กล่อง 100 ไม้ ราคา 570 บาท
- ใหญ่ 1 กล่อง 100 ไม้ ราคา 620 บาท
- แพ็คเกจพิเศษ 10 ไม้ ราคา 55 บาท
“อดทนถึงที่สุด แล้วคุณจะมีวันนี้เหมือนผม”
“ทำจริง ได้ผลลัพธ์จริง ทำเล่น ได้ผลลัพธ์เล่น”
“ยิ่งคุณดิ้นหนีความจนเร็วเท่าไหร่ คุณยิ่งลำบากน้อยลงเท่านั้น”
Resource
เรียบเรียงโดย…
